Het voelt als thuis.

Lieve allemaal, 

Het is (zo als gewoonlijk inmiddels) al weer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb op mijn blog. Vandaar dat ik vandaag maar weer eens een poging ga doen. 

In de tussentijd heb ik al weer zo veel mogen meemaken en doen, dat ik niet zo goed weet waar ik precies over zal schrijven. Het grappig is dat ik me steeds meer thuis begin te voelen hier in Zuid-Afrika. De omgeving en de mensen voelen vertrouwd aan, routines beginnen zich te vormen en steeds minder dingen vallen je nog op. 

Grappig dat dit process zo werkt, dat je uiteindelijk aan alles kan wennen. Toch geniet ik nog steed volop. Misschien nog wel extra omdat alles zo vertrouwd voelt. De drukte met school geeft me ook een vertrouwd gevoel. Erg stressvol is het zeker, maar het houdt je bezig en voelt vertrouwd aan. De assignments, papers en essays zijn meer dan ik gewend ben van de VU en ik het gevoel dat de lat erg hoog ligt hier, maar als compensatie zijn de opdrachten zo ontzettend interessant en leerzaam dat je het als positief ervaart. Het feit dat het andere dingen zijn die ik hier leer dan ik gewend ben vanuit antropologie in Nederland en het mij andere visies brengt motiveert mij enorm in het doen van deze opdrachten. 

Des al niet te min is het stressvol en veel, wat maakt dat ik minder tijd heb om uitstapjes te doen. De oplossing voor dat is dat we nu regelmatig tussendoor dingen doen al ergens lunchen, dineren, zwemmen, trainen etc. Voor een korte periode maar toch op iconische en mooie plekken. 

Zo ben ik gaan Lunchen in de Zoo van Johannesburg (voor een studenten prijsje), dineren op het Nelson Mandela plein, Zwemmen in een openlucht zwembad en een (per ongeluk) erg fancy zwembad in een fitness ruimte in Santon. En Santon is een erg pretentieuze buurt in Johannesburg, over het algemeen best duur. 

Het gunstige voor mij als Europeaan is de currency. De rand maakt de dingen hier, in verhouding tot de Euro, over het algemeen erg goedkoop. Als ik de Uber van de campus naar Rosebank Mall pak dan ben ik ongeveer 65 rand kwijt wat 4 euro is. En voor 120 rand kun je al riant (en luxe) lunchen hier, wat ongeveer 7 euro is. De entree prijs van het buitenzwembad was 10 rand, wat 0,60 cent is. Echter kan behoorlijk verschillen maar veel dingen zijn in verhouding tot de Euro erg betaalbaar. Dat maakt het gelukkig makkelijk kleine korte uitstapjes te doen tussen het studeren door.  

Het vinden van een zwembad was nog wel een dingetje. Er zijn genoeg zwembaden hier in Johannesburg dat is het probleem niet. Maar we hadden gehoord dat hygiene in de zwembaden hier nog al een serieus onderwerp schijnt te zijn. Er zijn verschillende klasgenoten naar me toegekomen met een verhaal dat ze erg ziek zijn geworden van het zwembad water in public pools. Vandaar dat ik enigszins sceptisch was in het kiezen van een zwembad. Echter kon ik mij amper voorstellen dat het zó erg zou zijn dus ging ik met enige naïviteit gewoon naar het eerste de beste zwembad dat open was. 

Samen met een vriend hier in international house pakte we de Uber naar het zwembad. Eenmaal daar aangekomen zag het loket voor de tickets er nog al vervallen uit. Toch was het erg druk en liep er een diverse culturele groep aan mensen in en uit. We liepen naar het loket om een ticket te kopen. De vrouw achter de balie vertelde ons dat ze alleen cash accepteerde. We keken elkaar aan en hadden beide toevallig net op dat moment geen cent cash op zak. Stom natuurlijk. Het zit nog steeds niet echt in mijn systeem om cash te halen. 

We vroegen aan de vrouw of er een bank in de buurt was waar we cash konden halen en ze antwoorde dat er niet ver een bank zat waar we geld konden halen. ''Bij het hek'', zei ze. Het was een warme dag van 34 graden en we begonnen te lopen in de richting die de vrouw ons op wees. Het was best een eind lopen langs villa's van huizen en behoorlijk wat hekken haha. We hadden geen idee waar het zou moeten zijn. Na een lang stuk lopen in de hitte begonnen de straten, zo als wel vaker in Johannesburg, steeds minder fancy er uit te zien. Voor je het wist liep je in een wat vervallen wijk en vraag je je af hoe je daar terecht bent gekomen. Echter in deze buurt was inderdaad een supermark met een bank te vinden. We zagen ''standardbank'' en liepen er naartoe (aangezien dit de bank is die geen kosten in rekening brengt voor het veranderen van virtuele euro naar rand in cash). Het bleek een bank voor de carwash te zijn en niet om geld op te kunnen nemen. Wij balen. Maar gelukkig bleek er nog een bank te zijn. 

Na het geld te hebben gepind zijn we snel terug gelopen naar het zwembad, hebben we de 10 rand betaald als entree en liepen we naar binnen. Het zwembad was bom vol. Mensen zaten op het gras met een waterpijp (shisha), bbq's, picknick's, families, heel veel kinderen, mensen in boerkini, kleding en badpak. Wat grappig was aangezien bij de ingang een groot bord hing met: verboden om met kleding aan te zwemmen. We liepen richting het zwembad en er was bijna niemand zonder kleding aan te vinden.

Het was één grote chaos en behoorlijk overwhelming toen we aankwamen. En om de shock nog erger te maken was er in de hoek van het zwembad een ambulance bezig met iemand uit het zwembad te redden. Het leek niemand op te vallen dat dit gaande was, aangezien iedereen rustig door zwom/speelde in het water. Zelfs de badmeester keek als of hij zijn leven niet meer zag zitten en had geen idee wat er om hem heen afspeelde, had ik het idee. Hij zat op een krukje voor het zwembad en leek diep in gedachten. 

Het zwembad zelf was ook niet bepaald in beste staat. Het water was troebel en viezig en tegels waren gebroken. Na deze overdonderende situatie aangetroffen te hebben keken we elkaar aan en belsloten we het er maar niet op de wagen en zijn we weg gegaan. 

We hadden ons enigszins verheugd om in ieder geval iets te doen deze namiddag.  En besloten na deze interessante ervaring in het zwembad maar naar Monecasino te gaan. Een overdekte mall in een soort Italiaanse stijl, met restaurantjes, een enorme bios, bowlingbaan, casino, theater etc. 

Daar aangekomen zijn we uiteten geweest en besloten we op ons waarschijnlijk meest ongelukkige dag een gokje te wagen. Hoe we op dit idee kwamen, ik heb geen idee.

Het casino is mega groot en ontzettend druk met mensen. Ik voelde me net als of ik in de film oceans 11 zat. Aan de poker en roulette tafels zaten behoorlijk wat stereotypes. Oude manen met verschillende etnische afkomst (leek het). Een Aziatische man, een man die enigszins Russische kenmerken had (maar misschien is dit mijn wilde oceans 11 fantasie en heb ik iets te veel films gezien) en een aantal black (waarschijnlijk) african men. Serieus en gefocust zaten ze rondom de tafel en gokte ze enorme bedragen aan geld weg. De vrouw achter de gok tafel in een professioneel maar strak net pak om de kaarten te verdelen op een elegante en beheerde manier. Het was erg esthetisch om naar te kijken.

To break te stereotypes, er zaten ook vrouwen aan de tafels op de zelfde manier als de mannen. Serieus en gefocust en strong and independent.

Ik vond het erg interessant om te observeren hoe de mensen zich gedroegen en hoe veel verschillende mensen er te vinden waren. Werkelijk alle etniciteiten  waren er vindbaar. Het enige algemene (en behoorlijk stereo typisch volgens mij) is dat de gemiddelde leeftijd is waarschijnlijk wel rond de 70 jaar is ben ik bang, hoewel sommige hard hun best probeerde te doen om dat vooral niet te laten zien.

Iedereen leek zo druk bezig met zijn eigen ding. Ouderen zittend achter een apparaat vol kleurrijke lichtgevende machines die gekke geluidjes maken. Machines met afbeeldingen van panda's, eenhoorns, snoep, zeemeerminnen, etc. kinderlijke fantasie werelden die zelfs de ouderen leken te verlijden tot het spelen van een (gok) game. Ik vind het enigszins paradoxaal dat de standaard is dat dit soort dingen geassocieerd worden met kinderen maar zo prominent aanwezig zijn in een wereld voor volwassenen. Deze symbolen zijn dus blijkbaar geaccepteerd als iets voor ''volwassenen'' wanneer het in de vorm is van een gok game.

Ik keek om me heen en zag een individualistische (gok) wereld vol spanning en frustratie. Maar ik interpreteerde het verlangen naar die kleurrijke gok machines toch als een soort verlangen naar meer dan wat het leven hen tot nu toe had gebracht, en misschien zelfs specifiek naar kinderlijke plezier. Een verlangen naar die ongecompliceerde kleurrijke mooie wereld van (voor sommige) lang geleden. . 

Dit beeld word wel vaker geschetst, maar om het ook echt (op zo'n grote schaal)  was erg interessant. 

Maar goed, wij gingen gokken. Na verschillende apparaten geprobeerd te hebben. Hadden ook wij ons lucky apparaat gevonden. Het is grappig om te merken hoe je enthousiast word van de omgeving alleen al. Ook wij liepen rond als een kinderen in een speelgoedwinkel. De inrichting, het gebouw, de geluiden, de kleuren, de velen mensen, het geeft je een enthousiast gevoel. 

Na niet al te lang hadden we 500 rand winst gemaakt (wat ongeveer 30 euro is). Toen hadden we natuurlijk moeten stoppen. Maar dat hebben we niet gedaan. Uiteindelijk zijn we maar gestopt toen we nog steeds 100 rand winst op zak hadden (wat 6 euro is). Het was leuk om te ervaren maar verder erg doelloos.

Daarna zijn we ergens thee gaan drinken en richting huis gegaan. Zo heeft onze ongelukkige dag toch nog een beetje geluk gebracht. 

Ik ga het hier bij laten, dit was in ieder geval weer een van de vele grappige en interessante dingen die ik hier mee maak.

Heel veel liefs uit Johannesburg,
Sammie