Schrijf toch eens een keer gewoon iets ''luchtigs''!

 Lieve mensen, 

Op verzoek van het thuisfront ga ik vandaag is even proberen een keer een ''gewoon luchtige'' blog te schrijven. Haha. 

Hoe dat er uit moet gaan zien weet ik nog niet helemaal maar ik denk dat ik dan maar een keer over mijn dagelijkse dingetjes ga praten of zo. 

Allereerst: met mij gaat het goed hier!

Ik heb het druk met school en zit tot over mijn oren in de essays, readings, assignment en researches. Je zou het haast vergeten dat ik hier ook nog gewoon aan de studie ben natuurlijk. Des al niet te min zijn de vakken ontzettend interessant. Ik weet eigenlijk niet eens of ik al vertelt heb dat de vakken anders zijn geworden dan in eerste instantie de bedoeling was. De vakken die ik momenteel volg zijn: Screen Studies: Digital Art and Storytelling, African Litreture: Perfroming Power in Post-Independence Africa, Anthropology of Medicine and Body, Political Antrhopology: Secrecy and Conspiracy Theories. 
Vier vakken, ik en mijn studie genoot uit Nederland zijn één van de weinige die er vier volgen, de meeste volgen er minder of volgen er zelfs géén maar zijn hier voor onderzoek. 

Het wonen op de campus in het International House bevalt ook erg goed. Los van het feit dat de post er wat moeite mee heeft (nog steeds) heb ik hier weinig te klagen. Een gezellige (en grote) groep lieve mensen waarmee we veel leuke dingen doen. 

Hoewel de post vanuit Nederland dramatisch blijkt te zijn qua bezorgingstijd (3 maanden minimaal hebben ze mij verteld), heb ik toch al twee verassingen mogen ontvangen hier via een Zuid-Afrikaans postbedrijf. Een mooie bos bloemen van mijn vriend en een personal motivation mug plus lekkere theetjes van de familie. 
Toen ik op het internet ging zoeken of the bezorgingstijd van de post hier wel klopte, las ik dat mensen die hier wonen, en post ontvangen van vrienden uit het buitenland, hun kerst kaarten pas ontvangen in maart meestal en dan hadden ze mazzel dat zij ze überhaupt hadden ontvangen schreven ze. 

Dus ik stel voor al iedereen die mij een kerstkaart zou willen sturen die nu alvast op de bus doen, dan zijn ze met een beetje mazzel precies op tijd voor de kerst! haha.

Gek is het wel om dingen te ontvangen hier, het begint een beetje te voelen als twee gescheiden werelden. Wat logisch is op zich. Om dat te voorkomen bel, skype en video-bel en app ik regelmatig met vrienden en familie. Maar zelfs dan voelt het als of mijn leven hier even op pauze wordt gezet en weer verder gaat zodra ik ophang. 

Toch vind ik het niet vervelend. Het gaat zijn gangetje zo en ik doe veel leuke activiteiten om mijn studie heen. Binnenkort is er een study break, 31 augustus. Dus wanneer iedereen weer zo'n beetje naar school gaat in Nederland krijg ik mijn eerste vakantie weekje. Dan zijn de rollen eindelijk omgedraaid! 

Het plan is om op de beruchte safari te gaan hier in het Krugerpark. Een backpack tour van 5 dagen met vele verschillende activiteiten, bezichtigingen en tours. Daar heb ik natuurlijk enorm veel zin in. Ik hoop de big five te kunnen spotten maar nou moet ik toegeven dat ik stiekem misschien nog wel meer enthousiast ben over het eventueel zien van stokstaartjes! Ik ben groot fan van die beestjes, al van kleins af aan eigenlijk. Van verhalen weet ik dat zodra de kinderwagen bij de stokstaartjes stopte er en grote grijns op mijn gezicht verscheen. 

Verder is er hier morgen een gay pride op wits. Ontzettend gaaf hoe veel er te doen is op wits. Werkelijk waar er is hier altijd wat. Ik heb al zo veel verschillende evenementen voorbij zien komen: markten, comedy nights voor het goede doel, sport evenementen, politieke markten & statements, culturele evenementen, zelfs medical checkups en een Red bull science event waarbij ze eieren gingen gooien van een hoogwerker pal voor het hoofdgebouw van wits. Het is hier echt bruisend. 

Het eten echter kan nog wel aan gewerkt worden in mijn optiek, er zijn hier allerlei movements maar een movement voor het eten is daar niet een van. In de Matrix, waar alle etensgelegenheden zijn en een aantal andere convenient stores, is vrijwel alleen maar fastfood te verkrijgen, en als tussendoortje in de kleine ''supermarkt'' zijn twee van de vier schappen opgevuld met alleen chips, popcorn en chocolade. Oh en er is ook een aparte candy store, mocht je je favoriete chocolade reep niet hebben kunnen vinden in de supermarkt schappen. Verse groente of een salade kan je er niet kopen. Fruit is er wel maar alleen bananen en sinaasappels, en die zijn niet in hun beste staat. 

De dichtstbijzijnde ''echte'' supermarkt is zo'n 20 minuten van wits vandaan maar het is een gedoe met sjouwen en om door de security van de campus heen te komen. Het scannen van je pasje en het scannen van je vingerprint is noodzakelijk en soms staan er daardoor rijen om binnen te komen. Dan zou je een andere ingang kunnen pakken maar dan ben je 15 min extra onderweg. Ook zijn er al verschillende verhalen van mensen die hier beroofd zijn van hun telefoon of in een bedreigende situaties terecht zijn gekomen, dat je toch stiekem een beetje tegen houdt om in je eentje boodschappen te gaan doen met al je tassen. Uiteindelijk doe je het wel, maar het voelt comfortabeler om samen te gaan wat boodschappen doen dus een hele onderneming maakt. 

Ik moet zeggen dat is nu wel een beetje een dingetje dat mij in de weg is gaan zitten. De individuele vrijheid om te gaan en staan waar je maar wil zonder je ongemakkelijk te voelen of een heel plan er omheen te moeten bedenken. Terwijl 9 van de 10 keer voel ik mij helemaal niet onveilig maar als je dan weer een verhaal hoort van je vrienden hier die in een bedreigende situatie terecht zijn gekomen, ben je toch op je hoede als je alleen buiten de campus stapt. Dus ik doe het wel natuurlijk maar nooit zonder alertheid en dat kan soms heel vermoeiend zijn. 
Als ik met mensen ben heb ik daar helemaal geen last van maar alleen is het toch een ander verhaal. 

Mede hierdoor ben je vaak een beetje gedwongen met mensen op te trekken, was soms ook een beetje te veel kan worden vind ik. Ondank dat het hele lieve mensen zijn en het heel gezellig is, is het tijdens het boodschappen doen soms gewoon fijn op je eigen tempo rond te kijken en niet steeds te hoeven wachten op elkaar. En soms wil je gewoon zelf even op pad zonder andere mensen om je heen maar dat is hier toch lastig. Het kan wel hoor maar niet zo als in Amsterdam of waar dan ook in Nederland. Altijd met lichte zorgen in je achterhoofd. 

Des al niet te min, geniet ik enorm van de leuke mensen om mij heen, de omgeving, de school en de activiteiten. 

Het gaat hier helemaal zijn gangetje. 

Dat was mijn ''normale'' blog voor vandaag. Ik hoop dat het toch nog een beetje interessant is om te lezen. 

Heel veel liefs, 
Sammie